Swedisch Christman.

 
melkandconfetti

Minimalistische en gezellige kerstsfeer in een klein huis in Zweden.

 minimalistic-and-cozy-christmas-atmosphere-in-a-small-house-in-sweden/

Deze kleine 19e-eeuwse boerderij ligt in een klein dorpje in het noorden van Zweden. Het interieur is doordrenkt van warmte, comfort en rustieke charme, met veel natuurlijke materialen, oude meubels en accessoires en keukengerei - eenvoudig maar met een twist. Kerstdecor geschikt gekozen: bescheiden en gezellig, met gele slingers, bloemen, kransen en een overvloed aan kaarsen.

‘Moulin de la Galette’ in Montmartre.

Pierre-Auguste Renoir 1876

  Bal in de dansgelegenheid ‘Moulin de la Galette’ in Montmartre 

• facebook/lemoulindelagaletteparis
  
• lemoulindelagalette
  

Hôtel Carnavalet, woonplaats van Madame de Sévigné.

 

Read all: paris-fvdv

De geschiedenis van het Hôtel Carnavalet gaat terug tot 1548 en het is een van de oudste herenhuizen (hôtels) van Parijs. Het werd gebouwd in opdracht van Jacques des Ligneris, voorzitter van het Parlement van Parijs. 30 Jaar later kwam het in het bezit van de weduwe van de edelman Kernevenoy, een Bretonse naam die door de Parijzenaars werd verfranst tot Carnavalet. In 1655 gaf de architect François Mansart het renaissancistische pand zijn huidige aanblik en creëerde twee nieuwe vleugels. Tot 1880 kende het pand beroemde bewoners waaronder Madame de Sévigné. Zij behoorde tot de hoge Franse adel en werd als schrijfster bekend door haar brieven, die tot de klassieken in de Franse literatuur worden gerekend. De schrijfster en markiezin de Sévigné woonde hier van 1677 tot en met 1696, daarna kwam het in handen van magistraten en financiers. In 1866 werd het Hôtel Carnavalet overgenomen door de stad Parijs. In die tijd geeft Baron Haussmann de stad opnieuw vorm waardoor een groot deel van het historische hart van de hoofdstad gedoemd was te verdwijnen. Het idee om een museum te creëren werd toen geboren om zo de herinneringen uit het verleden te kunnen bewaren. Het museum opende zijn deuren in 1880.

In oktober 2016 sloot het museum voor het publiek om een groot renovatieproject te starten

Wat kan je zoal verwachten? Ruim 3900 m² aan tentoonstellingsruimte met 3.800 tentoongestelde werken. (Slechts een klein deel uit de collectie, het museum bezit meer dan 625.000 werken) De route door het museum, dat bestaat uit twee herenhuizen, strekt zich uit over 1,5 kilometer en vertelt chronologisch de historie van de stad Parijs. Van de oudheid tot de 20^e eeuw. De evolutie van de hoofdstad wordt vanuit alle hoeken ontcijferd, of het nu gaat om de architectonische transformatie, de gebruiken, de manier van leven, het politieke, artistieke of zelfs religieuze aspect. Je ontdekt iconische sculpturen van het Parijse landschap waar je vroeger langs liep die in werkelijkheid replica’s zijn omdat de originelen worden bewaard in het Musée Carnavalet.

I follow the steps of Emily Prager and Lulu Book: Wuhu Diary

In 1994 Emily Prager adopted a 7-month-old baby in China. Almost five years later, she goes back with LuLu, now a little American girl, to spend three months in Wuhu, the town where her daughter was born in Anhui Province, Southern China, searching for clues to unlock the mystery of LuLu. Emily's is the only non-Chinese face on the streets but Lulu, as a native of the town, is sacrosanct. Mother, daughter and townspeople become involved in a relationship of warmth and complexity that stands politics and prejudice on its head. It is Lulu's joy and pride at having found them that people cannot get over. After all, this is the same town that threw her away.

Tie San Hotel

Geng Fu Xing (Fenghuang Food Street)

Birth house of Emily Dickinson's mother.

 Norcross, William, House - Monson MA

Built in 1775, this Federal style structure was a very active social center as a tavern. The building is a wood square structure with a monitor roof, but around a huge center chimney. It was a popular tavern with a large ball room on the upper. The house became a boarding house for the Monson Woolen Co. in the late 19th century. The building was restored as a private residence in the 1970's.

waymarkingNorcross_William_House_Monson_MA

Simone de beauvoir en Sartre in Algerije.

Simone de Beauvoir en Sartre wilden naar de Sahara

Algerije is in deze periode een Franse kolonie, niet lang erna zal de Algerijnse oorlog uitbreken. Zij had het al 2 keer geprobeerd, maar in lukte het, zij kon 2 zitplaatsen voor hen bespreken bij vrachtauto's

Ghardaia

Simone schrijft: De stad was mijn vasthoudendheid waard. Ze vormde een kubistisch schilderij van een prachtige opbouw, witte en okergele vierhoeken, blauwig in het felle licht, stapelden zich piramide gewijs op. Dwars op de top van een heuvel stond een bouwsel van terracotta, enorm, buitensporig en trots, de moskee.

De locatie werd in 1982 toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

cultureleholland/de-versterkte-steden-van-mzab-valley

stunningtravel/de-berberse-oasestad-ghardaia

Ze bezochten Benis Isguen

File:Beni Isguen, Algeria 01.jpg - Wikimedia Commons

Van hieruit begon de reis per vrachtwagen

Simone: deze morgen toen de vrachtwagen de rotsenrij die de Vallei afsluit over was, steeg er een enorm rode zon op. Deze zon blijft in mijn herinnering geëtst als een symbool van gelukkige uren.

 Ze rijden door de Sahara

Simone: De laatste dagen reden we door langs de voet van gigantische citadellen en cyclopische muren, zwart als lavasteen. De aarde was veranderd in een maanlandschap. 

It Happened In Paris: WWII Nazi Occupation (1942 & 1944) | British Pathé

Paris between the Wars.

Between the Wars, Paris was home to the major French publishing houses and literary journals, and of France's most important writers. Marcel Proust was living at 102 Boulevard Haussmann, editing his most important work, In Search of Lost Time, which he had begun in 1909 but was not finished by the time of his death in 1922. It was finally published in 1929. Anatole France won the Nobel Prize for Literature for his novels and poetry in 1921; the philosopher Henri Bergson, won the Nobel Prize in 1927. Paris was the home of Colette, who lived in an apartment in the Palais Royal; of novelist André Gide, and of the playwright-author-filmmaker Jean Cocteau.

It was also home to a large community of expatriate writers from around the world. Ernest Hemingway, hired as a foreign correspondent for the Toronto Star, moved to Paris with his first wife Hadley in 1922 and made his first residence in a small upstairs apartment at 74 rue du Cardinal Lemoine. He remained until 1928, when he left with his second wife, Pauline. While there he wrote and published his first novel, The Sun Also Rises. Others in the literary expatriate community included the poet Ezra Pound, the writer and art patron Gertrude Stein, and the English poet, critic novelist and editor Ford Madox Ford.

In 1920, the Irish author James Joyce received an invitation from the poet Ezra Pound to spend a week with him in Paris. He ended up remaining for twenty years, writing two of his major works, Ulysses and Finnegans Wake. After the war began, in late 1940, he moved to Zurich, where he died. The Russian émigré Vladimir Nabokov lived in Paris from 1937 until 1940, when he left for the United States. Eric Arthur Blair, better known under his pen name George Orwell, lived in 1928 and 1929 on the rue du Pot de Fer in the fifth arrondissement, where he worked as a dishwasher in a Paris restaurant, an experience he immortalized in Down and Out in Paris and London.

An important meeting point for expatriate writers was the bookstore Shakespeare and Company (not to be confused with the modern bookstore of that name near Place Saint-Michel), first located at 8 rue Dupuytren from 1919 to 1922, and then from 1922 to 1940 at 12 rue de l'Odeon. It was run by the American Sylvia Beach. Hemingway first met Ezra Pound here, and Beach published Jame's Joyce's Ulysses, which was banned in Britain and the United States.

Pablo Picasso was perhaps the most famous artist in Paris, but he shared the spotlight with a remarkable group of others, including the Romanian sculptor Constantin Brâncuși, the Belgian René Magritte, the Italian Amedeo Modigliani, the Russian émigré Marc Chagall, the Catalan and Spanish artists Salvador Dali, Joan Miró, Juan Gris, and the German surrealist and Dadaist Max Ernst. Several major artistic movements flourished in Paris at this time, including Cubism, Surrealism, and Art Deco. The American art patron Gertrude Stein, resident in Paris, played an important role in encouraging and buying works of Picasso and other artists of the period.

Crystal Cubism was featured in major exhibitions at Léonce Rosenberg's Galerie de L'Effort Moderne.^[43] Rosenberg became the official dealer of the Cubists, purchasing works, in addition to those he already owned, by artist such as Jean Metzinger, Albert Gleizes, Fernand Léger, Joseph Csaky, Henry Laurens, Georges Valmier and Henri Hayden.^[44] Picasso eventually switched to his brother Paul Rosenberg's gallery, who would become his dealer Entre Deux Guerres.^[44]

theculturetrip/paris/gay-paris-20th-century-lesbian-culture-in-the-city-of-love/