zaterdag 28 december 2019
woensdag 4 december 2019
The property where Gustave Flaubert lived and worked.
En 1844, son père achète une maison de campagne à Croisset. La légende dit que là, l’abbé Prévost aurait écrit la première version de Manon Lescaut…
Flaubert commence par y passer les étés, puis s’y établit en 1851 avec sa mère, toujours habillée de noir et sa nièce, très tôt orpheline de mère.
Of the property where Gustave Flaubert lived and worked from 1843 until his death, all that remains is this garden pavilion facing a factory-littered Rouen landscape. In the last century, however, Flaubert's house was situated in a particularly agreeable location, on a hillside overlooking the Seine.
Dr Flaubert, father of the writer, acquired in 1843 this house which had belonged to the Benedictine monks of Saint-Ouen, after Flaubert senior's Deville-lès-Rouen home had been expropriated to make way for the Paris-Rouen railway line. Legend has it that Abbot Prévost wrote Manon Lescaut in Flaubert's future house. After the death of his father, Flaubert continued to spend the summer months in this house accompanied by his mother and his sister; he established himself here definitively in 1851. His study was on the first floor and overlooked the garden and the Seine. It was here that the novelist wrote most of his major works.
Flaubert never worked in the Croisset pavilion, but he often went there in the company of his guests, and he would go there at night alone to contemplate the Seine by moonlight. A quotation reproduced on the façade of the pavilion recalls his nocturnal visits:
“I have somewhere a white house; I left the walls covered in roses and there is a pavilion on the banks of the Seine; a stray honeysuckle grows on the iron balcony. At one o'clock in the morning in July, by the moonlight, it is a good place to come and watch the fishing”
zaterdag 16 november 2019
Houses of Madame de Sévigné.
When I step into this library, I cannot understand why I ever step out of it."
Marie de Rabutin-Chantal, Marquise de Sevigne
Madame de Sévigné
Beroemd geworden vanwege de brieven die zij schreef. Zij schreef o.a. veel aan haar dochter Francoise Marguerite. Hierdoor krijgen wij een goede indruk krijgen van de tijd waarin zij leefde. Alleen de brieven van Madame de Sévigné zijn bewaard gebleven.
Place Royale
In the 17th and 18th centuries, Le Marais experienced its glory years. King Henri IV (1589-1610) was at the origin of two major urban development projects: the Place de France, which never took place, and the Place Royale, now the Place des Vosges. At the same time, the entire Le Marais district became filled with hotels which vied with each other in the beauty of their architecture and the richness of their interior design. They were the scene of the first "Salons", which brought together the fine minds, elegant ladies, men of letters and scholars who would give Paris its reputation as a capital of sociability.
Les Rochers
Kasteel des Rochers in Bretagne
Na haar huwelijk trekt Madame de Sévigné´s naar Les Rochers, eigendom van de familie van haar echtgenoot. Madame de Sevigny zal vele malen terugkomen in dit huis. Zij houdt van de bossen rondom het kasteel. Zij houdt van de bloemen in de tuinen. Ze heeft in dit adellijke herenhuis hier 297 brieven geschreven waaronder 262 aan haar dochter, de gravin de Grignan.
Hôtel Carnavalet
Madame de Sévigné (1626-1696) made her mark on the Hôtel Carnavalet
Where she lived from 1677 to 1696.
Toen haar dochter en schoonzoon eerder bij Madame de Sévigné op bezoek waren gekomen brak er ruzie uit tussen moeder en dochter. De dochter vluchtte min of meer het huis uit. Om te voorkomen dat ze weer teveel op elkaar zouden zitten besloot Madame de Sévigné naar dit grotere huis te verhuizen. De twee huishoudens konden hier ook zelfstandig functioneren.
Grignan Castle
Madame de Sévigné ´s dochter trouwde met Count De Grignan
Haar dochter verhuisde naar kasteel Grignan in het Zuiden van Frankrijk
Zij leefde hier in grote stijl
Bijna wel een tweede Versailles
The château of Grignan started gaining renown in the 17th century with Madame de Sévigné's many visits. She and her daughter, the Marquise Marguerite de Sévigné, engaged in long correspondence, the many letters of which make up a masterpiece of French literature. The château's reputation became literary. Madame de Sévigné died at the château on February 17, 1696. Her tomb lies in the collegiate church. The château of Grignan was greatly damaged during the French Revolution. The successive owners undertook restoration work, up until the town hall acquired the château in 1979 and had it listed as a historic monument in 1993.
maandag 11 november 2019
woensdag 13 februari 2019
Houses of Michelle Obama.
Parkway Gardens in Woodlawn
Baby years
Baby years
dailymail/Michelle-Obama-s-old-block
Where she grew up, and where she and Barack Obama lived when they were newlyweds: 7436 S. Euclid in South Shore
bookriot/michelle-obama-tour-of-chicago
obama-new-house
marthas-vineyard-obamas-real-estate
Where she grew up, and where she and Barack Obama lived when they were newlyweds: 7436 S. Euclid in South Shore
bookriot/michelle-obama-tour-of-chicago
obama-new-house
marthas-vineyard-obamas-real-estate
Bäderstraße 2, Baden-Baden, Duitsland
DOSTOJEWSKI-HAUS BADEN-BADEN - Dass Baden-Baden heute noch in Russland einen hohen Bekanntheitsgrad besitzt, ist in entscheidendem Maße den russischen Dichtern zu danken. Eines der bekanntesten Werke ist sicherlich der Roman "Der Spieler" von Fjodor Dostojewski. Nachdem er während seines Aufenthaltes 1867 sein Vermögen verspielt hatte und sich kein Hotel mehr leisten konnte, bezog er mit seiner jungen Frau Anna ein Zimmer in der Bäderstrasse 2. Die Büste des Dichters und ein aufgeschlagenes Buch an der Fassade des Hauses erinnern daran.
|
Boek: Ze woonden onder een smidse. Lucht van brandend metaal. Het appartementengebouw wordt bewoond door families met kinderrijke gezinnen. Dostojevski vergokt zijn geld. Anna wanhopig.
Rue du Mont-Blanc, Genève, Zwitserland
De volgende dag gingen Dostojevski en Anna op weg naar het
Palais Electoral. Op dat moment bestond hun appartement uit
verschillende huurkamers op de tweede verdieping van een hoekhuis met
vijf etages, niet ver van de Rue du Mont Blanc. Vanuit een van de ramen
konden zij het Isle Rousseau zien. Medio december verhuisden ze naar een warmer
appartement in de Rue du Mont Blanc, naast de Engelse Kerk.
Ondanks Dostojevski’s geboeidheid, met momenten van
diepe concentratie en ongewoon en bizar gedrag, waardeerde hij en had
hij voor zijn schrijven doorgaans behoefte aan een regelmatige en
geordende routine. Anna, met haar kalme en betrouwbare karakter, bleek
wat dat betreft een uitstekende hulp. Hij schreef tot laat in de nacht,
werd ‘s ochtends laat wakker, ontbeet met Anna, en werkte dan
door tot laat in de middag, waarna ze dan gingen eten. Na het eten ging
hij vaak in zijn eentje naar een café voor een kop koffie en om
de kranten te lezen, ook een paar uit Rusland. Hij was bijzonder
geïnteresseerd in het Russische nieuws over het nieuwe jurysysteem
en de ontwikkelingen bij de spoorwegen, beiden zaken die hij krachtig
steunde. ’s Avonds keken ze soms rond in de dure winkels van de
stad, en wees hij op dingen die hij voor haar zou kopen als ze rijk
zouden zijn. Helaas was echter het tegenovergestelde het geval, en vaak
liepen ze overdag naar het postkantoor in de hoop dat er geld uit
Rusland zou zijn aangekomen. ’s Avonds in hun appartement stak
hij dan de kachel aan, dronken ze koffie en las hij haar voor uit De
Idioot, of dan lazen ze wat, vooral Franse schrijvers. Hugo,
Balzac en George Sand waren een aantal van zijn favoriete schrijvers,
en hij wees Anna bij het lezen de weg. Hun baby werd eind februari verwacht, en beiden keken zeer
verlangend uit naar de gebeurtenis. Hij wilde heel graag vader worden
en meemaken, wat hij hoopte dat de warmte van een gezinsleven was. Anna
maakte kleertjes voor de baby, en nadat hij de kranten had uitgelezen,
liep hij vaak door het oude gedeelte van de stad, die aan de overkant
van de Rhône lag, naar de straat waar de vroedvrouw woonde die
Anna zou bijstaan. Hij wilde er zeker van zijn dat hij het huis kon
vinden tegen de tijd dat zijn vrouw zou bevallen.
Op zekere dag, tijdens het familiewandelingetje in de Jardin
des Anglais, stak opeens de wind op en liep Sonja blijkbaar een kou op.
Die avond begon ze te hoesten en haar temperatuur schoot omhoog. Haar
ouders haastten zich om een dokter te vinden. Bijna een week lang
bezocht de dokter haar elke dag, en verzekerde haar bange ouders dat ze
vooruitging. Maar dat deed ze niet. Op 24 mei 1868 stierf ze.
Dostojevski huilde onstuitbaar en overdekte gezicht en handen van de
dode Sonja met kussen. Een paar dagen later, na een kerkdienst in een
klein, pas gebouwd Russisch Orthodox kerkje, begroeven ze haar op
kerkhof van Plainpalais, in haar witte kleren. Na een paar weken,
waarin ze bloemen naar haar graf brachten en huilden, konden ze
Genève niet langer verdragen. Ze vertrokken naar Vevey, aan de
overkant van het meer van Genève. verbodengeschriften/de-dostojevskis-in-geneve
woensdag 6 februari 2019
woensdag 2 januari 2019
A large converted Victorian flat.
Moving from a rented new build flat into a large converted Victorian flat meant decorating options for this room seemed endless.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Taverne Charley.
O p Boulevard Garibaldi nr. 20 stond de Taverne Charley, die in 1933 werd geopend en nu is verdwenen. Simone de Beauvoir vestigde zich er gr...
-
I was reading "The American Princess" of Annejet van der Zijl It tells about the story of gives us the story of Allene Tew...
